Θέλεις να κάνουμε μία ταινία; Τι ταινία να κάνουμε όταν δεν υπάρχουν θέματα. Σαφώς και υπάρχουν θέματα. Τα θέματα έρχονται και σε βρίσκουν. Σήμερα δεν έκανες και πολλά πράγματα αφού όλη μέρα έκατσες σπίτι. Κι όμως μπορώ να σου αναφέρω πολλά πράγματα που είδες στην τηλεόραση που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέματα για ταινία. Να ξέρεις οτιδήποτε ενδιαφέρον μπορεί να γίνει θέμα για ταινία. Ναι αλλά ο Γκρίναγουεί έχει πει οτι ο κινηματογράφος έχει εξαντληθεί σαν τέχνη και καλό θα είναι να προχωρήσουμε παρακάτω όπως ο ίδιος κάνει με την συγκέντρωση των 30 αντικειμένων που εκφράζουν τον κόσμο μας. Οκ αυτό είναι μία πολύ καλή ιδέα αλλά αυτή τη στιγμή την πραγματοποιεί αυτός. Εμείς δε χρειάζεται να μπλεχτούμε στο θέμα. Και καταρχάς εγώ πιστεύω ότι το σινεμά δεν έχει εξαντληθεί. Είναι όπως το δει κανείς. Αν έχεις κάτι ενδιαφέρον να πεις και βρεις και το σωστό τρόπο τότε το έργο σου θα μείνει αιώνιο και παντοτινό και πάντοτε θα έχει ενδιαφέρον. Σαφώς και οι ιστορίες επαναλαμβάνονται αλλά αυτές δεν είναι πρόβλημα γιατί ούτως ή άλλως λειτουργούν σαν πρόσχημα στο να μεταφερθούν βαθύτερες πληροφορίες σε μάς. Δε λεω οι περισσότερες ταινίες σήμερα γίνονται απλά για να γίνουν, για να ικανοποιούνται οι όροι των συμβολαίων, αλλά κάποιες έχουν όντως αξία. Μη σου πώ οτι είμαι σίγουρος οτι όλες οι ταινίες έχουν ενδιαφέρον, καλές και κακές, αφού αντιπροσωπεύουν κάτι. Μπορεί να αντιπροσωπεύουν έναν ατάλαντο σκηνοθέτη, έναν ηθοποιό στα τελευταία του. Έχει για μένα μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπω οποιαδήποτε ταινία, γιατί κατά κάποιο τρόπο με βάζει σε μια διαδικασία φαντασίας του τι μπορεί να συμβαίνει ιστορικά εκείνη την περίοδο, πολιτικά στην εκάστοτε χώρα, ακόμα και βιογραφικά στοιχεία για τη φάση που βρισκόταν ο τάδε ηθοποιός εκείνη την εποχή. Η ταινία είναι κάτι που είναι δύσκολο να γίνει τέλεια γιατί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ανθρώπινους και μη. Οτιδήποτε έχει γίνει είναι ταυτόχρονα άχρηστο και χρήσιμο. Άχρηστο γιατί θα μπορούσε να γίνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και χρήσιμο γιατί ο τρόπος με τον οποίο έγινε μας παρουσιάζεται ως μία δυναμική- αντικείμενο συζήτησης. Ίσως αυτό που ζωντανεύει τις ταινίες μέσα μας είναι αυτό που ψάχνει κανείς μέσα του. Καλό είναι γενικά να είμαστε ενεργητικοί θεατές, όσο μπορούμε γιατί παίζει και πολλή προπαγάνδα. Αν για παράδειγμα στις δέκα ταινίες που βλέπεις, οι εννιά έχουν περιορισμένο λεξιλόγιο, τότε αυτό σιγά σιγά σε επηρεάζει και περιορίζει το δικό σου λεξιλόγιο. Με άλλα λόγια είναι αυτό που λέμε ότι αν ακούσεις την ίδια μαλακία 10 φορές στο τέλος θα την πιστέψεις. Και το πρόβλημα σε ακολουθεί και μεγαλώνει μαζί σου όσο μεγαλώνεις κι εσύ. Καλό είναι τέλος πάντων να βρίσκεσαι σε μια διαρκή επαγρύπνηση, όσο μπορείς γιατί ξέρω είναι πολύ κουραστικό, αλλά είναι και πολύ ενδιαφέρον, είναι σαν να κουβαλάς μαζί σου ένα καλό anti virus που φιλτράρει οτιδήποτε περνά από τα αυτιά σου και τα μάτια σου. Ίσως και κατα μία βαθύτερη έννοια έχει να κάνει με την έννοια που είχε δωθεί στο Ζορμπά. Το υπερευαίσθητο όν. Το αυθόρμητο όν. Η έννοια της τελειότητας. Αλλά είναι λεπτή η κλωστή μεταξύ αυτού και της ασυδοσίας. Τι χρειάζεται κάποιος για να οχυρωθεί; δηλαδή για να οχυρώσει ένα διαχωριστικό τείχος μεταξύ αυθορμητισμού και ασυδοσίας. Πώς μπορούμε να βάλουμε τοίχο σε έννοιες που συνεπάγονται της ελευθερίας;